اصطلاح هیگروما به هر نوع تورم بافتی مزمن گفته میشود که حاوی مایعات غیرعفونی بوده و توسط بافتی سخت احاطه شده باشد. هیگروما اغلب دراثر فشارهای مداوم به بافت نرم بر روی برجستگیهای استخوانی بدن مانند آرنج دست و یا پاشنه پا ایجاد میشود و متداولترین آن، هیگرومای ناحیه آرنج است که به شکل یک برجستگی در ناحیه پشتی- جانبی آرنج دیده میشود.
این عارضه اغلب به علت ضربه های مزمن و مکرر به صورت دو طرفه در هر دو دست رخ میدهد و اغلب فاقد درد میباشد و در اکثر سگهای جوان در سنین ۶ الی ۱۸ ماهگی اتفاق میافتد و بروز آن در نژادهای بزرگ متداولتر است. هیگروما ممکن است در سگهای مسن تری که مشکلات عصبی- عضلانی دارند نیز رخ دهد، اما بروز آن در سنین کمتر از ۲ سال متداولتر است.
در بسیاری از موارد هیگروما در سگهایی اتفاق میافتد که بر روی سطوح سفت و سخت، مانند زمین آسفالت شده، نگهداری میشوند. به این ترتیب که ابتدا زخمی در ناحیه آرنج ایجاد شده و سپس به علت اختلال خونرسانی به محل، هیگروما تشکیل میشود.
سگهایی که پوست نازک و چربی زیر جلدی اندکی دارند مستعدترند. برخی بیماریهای ارتوپدی که باعث میشوند حیوان به هنگام نشستن بر روی جناغ سینه، فشار بیشتری به مفصل آرنج خود وارد سازد، میتواند باعث تشکیل هیگروما گردد. هیگرومای مفصل آرنج ممکن است در اندازه های مختلف باشد و با ضربه های مکرر، بزرگتر و ضخیمتر خواهد شد.
هیگروما به خودی خود عفونی نیست و فاقد هرگونه میکروب میباشد، مگر آن که در طی دستکاری و تلاش برای تخلیه مایعات داخل آن باعث ورود و تجمع، باکتری به داخل آن شود. هیگرومای عفونی، گرم و دردناک میشود. اگر هیگروما کوچک و فاقد درد باشد، معمولاً مشکل خاصی برای حیوان ایجاد نمیکند و تنها از نظر زیبایی ظاهری مورد پسند نیست.
درمان اصلی برای هیگرومای آرنج، برطرف کردن علت آن است. ممانعت از تکرار ضربه های وارده به آرنج، مهمترین مسأله است. بهترین اقدام، تهیه بستری نرم برای حیوان و لایه گذاری ضخیم و مناسب در سطح محل استراحت حیوان میباشد. بانداژ ناحیه آرنج در موارد مزمن هیگروما از آن نظر که مانع تماس آرنج با زمین و اعمال فشار مستقیم بر این ناحیه میشود، میتواند کمک کننده باشد.
هیگروماهای تازه تشکیل اغلب در صورت اصلاح بستر و مراقبتهای لازم به تدریج از بین خواهند رفت. تنها در مورد هیگروماهایی که اندازه کوچکی دارند، برداشت کامل آن توسط جراح امکانپذیر است. تخلیه مایعات داخل هیگروما اغلب فایده چندانی ندارد و حتی ممکن است باعث ورود باکتری و ایجاد عفونت شده و اوضاع را بدتر کند.
تنها در صورتی که هیگروما عفونی شده و علائم گرمی و دردناکی در آن مشاهده شود، و یا هنگامی که مجرای ترشحی از آن به بیرون تشکیل شده باشد، انجام عمل جراحی ضروری است. عفونت هیگروما توسط زهکشی مایعات آن و استفاده از آنتی بیوتیکهای مناسب، درمان میشود. مراقبت از حیوان و نگهداری بانداژها بعد از جراحی به طور معمول مشکل بوده که بروز زخم و برگشت هیگروما از عوارض احتمالی خواهد بود.