گاهی اجسام خارجی بلع شده توسط سگها و گربه ها میتوانند باعث ایجاد درجات مختلفی از انسداد در مری شوند. جالب است بدانید که متداولترین جسم خارجی که در مری گیر میکند، استخوان است. اگر چه اجسام نوک تیز دیگری مانند سوزن و یا قلاب ماهیگیری نیز به کرات مشاهده شده اند اما اسباب بازیها و اجسام نواری هم از دیگر اجسامی هستند که گه گاه در اتاق جراحی بیمارستانهای دامپزشکی از مری سگها و گربه ها خارج میشوند.
اجسام خارجی به دو دلیل ممکن است در مری گیر کنند. اول این که بزرگتر از حدی باشند که بتوانند عبور کنند و دوم این که دارای لبه های تیزی بوده و در مخاط و یا عضلات مری گیر کنند. گربه ها نسبت به سگها کمتر دچار این عارضه میشوند چرا که گربه ها در انتخاب خوراک خود حساستر و اختصاصی تر عمل میکنند. در میان سگها نیز نژادهای کوچکتر به دلیل قطر کمتر مری مستعدتر هستند. اگرچه در مورد اجسامی مانند نخ و سوزن، گربه ها به دلیل تمایل غریزی که به بازی کردن با آنها دارند، بیشتر در معرض خطر هستند.
به طور طبیعی در مورد حیوانات جوانتر که بازیگوشتر و بی تجربه تر هستند، نسبت به حیوانات مسنتر رخداد بیشتری گزارش شده است.
باقی ماندن جسم خارجی در مری ممکن است با ایجاد فشار بر دیواره داخلی مری باعث ایجاد اختلال در خونرسانی و حتی پارگی مری شود. التهاب و عفونت دیواره مری نیز از عواقب معمول این عارضه به شمار میروند. طبیعی است که در چنین شرایطی حیوان تمایلی به غذا خوردن ندارد و یا غذا بلافاصله پس از قورت دادن به بیرون پرتاب میشود. گاهی مواد غذایی در مناطق بالاتر از محل انسداد تجمع کرده و اتساعی ایجاد میکنند که خود مزید بر علت خواهد شد. مجموعه این شرایط باعث ایجاد اختلال در فعالیت عصبی عضلانی دیواره مری شده و از حرکات مری میکاهد. در چنین شرایطی بروز علائم تنفسی متعاقب عفونت ریه به دلیل وارد شدن مواد غذایی موجود در مری به داخل نای دور از انتظار نیست. خروج مواد غذایی، ترشحات گوارشی و باکتریها از مری به سمت بافتهای اطراف از عواقب پارگی دیواره مری است و اوضاع را وخیم تر خواهد کرد. اغلب صاحب حیوان با مشاهده علائمی از قبیل سختی در بلع و بازگرداندن غذا، تهوع (اوغ زدن)، ریزش بزاق، کاهش اشتها، بیقراری، افسردگی، کم آبی بدن و مشکلات تنفسی حیوان خود را نزد دامپزشک میبرد. اگرچه بسته به محل، طول دوره، و شدت انسداد علائم ممکن است متفاوت باشند. برای مثال کاهش وزن و لاغری تنها در موارد مزمن و انسدادهای ناقص دیده میشود. در انسدادهای ناقص معمولاً حیوان تنها غذاهای جامد را برمیگرداند. اما در انسدادهای کامل هم مواد جامد و هم مایعات را بازمیگرداند.
برای تشخیص قطعی، دامپزشک ممکن است از تصویربرداری رادیولوژی نیز بهره گیرد.
خوشبختانه حدود 90 درصد از موارد جسم خارجی مری توسط آندوسکوپ قابل برداشت هستند. اما در مواردی که آندوسکوپ قادر به برداشت جسم نیست، مثلاً زمانی که یک قلاب ماهیگیری در مخاط مری فرو رفته و یا زمانی که بخشی از دیواره مری دچار آسیب دائمی و غیرقابل بازگشت شده نیاز به انجام عمل جراحی وجود دارد. مسلماً در مورد آخر، علاوه بر برداشت جسم خارجی، نیاز به حذف بخش آسیب دیده مری نیز میباشد.